Τετάρτη 26 Ιουνίου 2013

Πολυτεχνείο 2006 « Η νεολαία αντιστέκεται» Ολη η εργασία



1973-2006
« Η νεολαία αντιστέκεται»


ΚΟΖΑΝΗ ΑΙΘΟΥΣΑ ΤΕΧΝΗΣ
Πέμπτη , 16 Νοεμβρίου
Ώρα 8.30 μ.μ.

ΔΙΟΡΓΑΝΩΣΗ
ΕΛΜΕ ΚΟΖΑΝΗΣ


ΣΥΜΜΕΤΕΧΟΥΝ
1Ο Γενικό Λύκειο   Κοζάνης, 1ο,5ο,6ο, Γυμνάσιο Κοζάνης,
2ο και 6ο Δημοτικό Σχολείο Κοζάνης

ΥΠΟ ΤΗΝ ΑΙΓΙΔΑ ΤΟΥ ΔΗΜΟΥ ΚΟΖΑΝΗΣ  
ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ

Ενότητα 1η
α) εισαγωγή : «Το λυπημένο μου πρόσωπο» Χ. Μπελ
β) σκηνή : «Ανάκριση»
γ) τραγούδι : «Γυρίζω τις πλάτες μου στο μέλλον» Κατσιμίχα

Ενότητα 2η
α) εισαγωγή :  «Τα γενέθλια» Ζωρζ Σαρή
β) τραγούδι : «Τα σφαγείο» Μ. Θεοδωράκης
γ) σκηνή : «Γύρω-γύρω όλοι»  ( τραγούδι «Ποιος τη  ζωή μου» 
 Μ. Ελευθερίου)
δ) τραγούδι : «Παραπονεμένα λόγια» Μαρκόπουλος
Ενότητα 3η
α) εισαγωγή :   « Ο καιόμενος» Τάκης Σινόπουλος
β) τραγούδι : « Ελλάδα- Λένγκω» Μαρκόπουλος
γ)σκηνή  : «Ο καιόμενος»
δ) τραγούδι : «Ο αρχηγός» Μ. Λοϊζος
Ενότητα 4η
α) σκηνή : Πορείες
   β) τραγούδι : «Όταν σφίγγουν το χέρι» Μ. Θεοδωράκης

ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟ 2006   (τρόπος εργασίας)

Πρότεινα την ιδέα στην Α` τάξη και ήρθαν 25 παιδιά. Η ομάδα διαμορφώθηκε την πρώτη κιόλας εβδομάδα αφού συμπληρώθηκε και με τρεις μαθητές της Β` τάξης, ένα της Γ` και παιδιά από τρία Γυμνάσια, τα οποία είχαν πάρει μέρος και σε προηγούμενες εργασίες μου.
Συναντιόμαστε σε καθημερινή βάση, ξεκινώντας με παιχνίδια γνωριμίας και ασκήσεις κίνησης που κρατούσαν τα παιδιά σε ενέργεια. Έτσι γίνονταν το ζέσταμα και χωρίς γυμναστή, κάτι που παλιότερα το θεωρούσα απαραίτητο διότι δεν ήξερα  πολλές ασκήσεις να τους κάνω. Τα παιδιά όμως με βοήθησαν να ξεπεράσω όλες αυτές τις δυσκολίες καθώς πολλά από αυτά έκαναν αθλητισμό ή χορό. Έτσι αν τους δώσεις την ευκαιρία να καταθέσει το καθένα αυτά που γνωρίζει, ή που απλώς κάνει ως άτομο, τότε η ομάδα έχει να κάνει μόνη της το πρόγραμμα. Αυτό το μυστικό το έμαθα και στα δυο σεμινάρια που παρακολούθησα στις Σπέτσες, κυρίως από την κ. Μαργαρίτα Μάντακα, η οποία από δικές μας προσωπικές κινήσεις και εκφράσεις έστησε μια σκηνή - χορογραφία για τις Όρνιθες. Το ίδιο έγινε και φέτος στην ομάδα  του κ. Τζαμαργιά.
Στη συνέχεια μέσα στις ασκήσεις μπήκαν και στοιχεία–ενέργειες του κειμένου. Δηλαδή από κάθε κείμενο εντόπισα μέσα από ποικίλες αναγνώσεις τις ενέργειες– φορτία που κουβαλούν οι λέξεις, ή εκπέμπουν οι καταστάσεις που περιγράφουν ή βιώνουν τα πρόσωπα. π.χ. στο κείμενο Το λυπημένο μου πρόσωπο  του Χάινριχ Μπελ συναντούμε τις εξής λέξεις:
Γλάροι, πουλιά, τρομαγμένα
Τρόμος
Βίαιο τράβηγμα– αντίδραση
Ευτυχισμένο πρόσωπο ≠ σοβαρό καθήκον
Σπρώξιμο
Ενθουσιασμός ολοφάνερος υποχρεωτικός, υποχρεωτικό κέφι για δουλειά
Λοξοδρόμισμα
Περιφρόνηση
Απραξία απόλυτη, καρφωμένο βλέμμα
Περπάτημα γρήγορο, γρηγορότερο γιατί πρέπει
Απόλυτη ταπεινότητα (κίνηση υποταγής)

Επίσης στον Καιόμενο βλέπουμε:
Αποστροφή προσώπου
Δισταγμός
Παραξενεύομαι
Αναλίσκομαι περήφανος
Πονάω και δεν το δείχνω
Σκοτάδι –φόβος
Πρόσωπο αστραφτερό
Όλα αυτά τα στοιχεία προσπαθούμε να τα δώσουμε με τη γλώσσα του σώματος: κίνηση, έκφραση, ήχος, πάντα όμως στη βάση των προσωπικών βιωμάτων και την προσωπικής έκφρασης και όχι με βάση ένα μοντέλο ή ένα πρόσωπο.
Μετά περάσαμε στο κείμενο και επέλεξαν τα παιδιά τους ρόλους που υπήρχαν. Έδωσα όμως την ευκαιρία και σε όσους ήθελαν να δοκιμάσουν τους ίδιους ρόλους και μόνοι του κατάλαβαν, ή η ομάδα αποφάσισε για το ποιος ήταν ο ποιο κατάλληλος. Πάντα όμως εξηγώντας το γιατί και οπωσδήποτε δίνοντας μια άλλη θέση στο παιδί που δεν τα κατάφερνε καλά ή δεν του ταίριαζε ο ρόλος. Έτσι δεν είχαμε καμία δυσαρέσκεια από αυτό το θέμα.
Επειδή στις πρόβες ποτέ δεν ήταν όλοι, πάντα όσοι ήταν εκεί αντικαθιστούσαν οποιονδήποτε έλειπε, σε οποιαδήποτε θέση. Έτσι πετύχαμε δυο πράγματα: πρώτον ότι όλοι μαθαίνουν τα λόγια όλων και δοκιμάζουν τα πάντα, άρα ασκούνται έμμεσα και αβίαστα σε όλα και δεύτερον μαθαίνουν να είναι και σε δράση και θεατές που παρατηρούν και μπορούν να διορθώσουν τα λάθη των άλλων, ή να δώσουν ιδέες και προτάσεις, τις οποίες πάντα δοκιμάζουμε και πολλές φορές υιοθετούμε. Υπάρχουν παιδιά με ευρεία αντίληψη σκηνική και θεατρική και σχεδόν όλα αισθάνονται αμέσως αν κάτι δεν πάει καλά.
Για μεγάλο χρονικό διάστημα δουλέψαμε τα επιμέρους στοιχεία. Τώρα έπρεπε να τα συνδέσουμε όλα, για να δούμε τη ροή όλου του έργου. Αυτό είναι ένα δύσκολο σημείο, διότι προϋποθέτει την παρουσία όλων των παιδιών στην πρόβα. Εκεί αντιλαμβάνονται όλοι ότι ο καθένας  αποτελεί έναν μικρό κρίκο της αλυσίδας. Επομένως ένα λάθος ή έλλειψη συντονισμού μουτζουρώνει όλη την εικόνα και το κυριότερο απ ’όλα ότι αισθάνονται όλοι τις ενέργειες που κυκλοφορούν μέσα στο έργο και άρα την παράσταση.
Παράλληλα δουλεύτηκε η μουσική και η χορογραφία από τους συναδέλφους και συνεργάτες: Παρίση Άννα, Μόσχου Ελένη και Τζημόπουλο Βαγγέλη. Φροντίσαμε να μπαίνουν όσο γίνεται περισσότερα παιδιά στη μουσική. Στη χορωδία ήταν όλη η ομάδα. Έτσι όλα τα παιδιά κοινωνούν όλα τα στοιχεία που προσφέρει του έργο και γεμίζουν με ενέργεια και διάθεση. Τα τραγούδια επιλεχτήκαν από τους συνεργάτες με σκοπό να πλαισιώνουν και να ολοκληρώνουν το νόημα της κάθε ενότητας. Το εικαστικό κομμάτι(σκηνικά και μέρος της ενδυματολογίας) δουλεύτηκε από τη συνάδελφο των εικαστικών Παρίση Άννα με την βοήθεια μιας μαθήτριας.
Αφού βγάλαμε τα στοιχεία των τριών κειμένων που ήταν: βία, καταπίεση και αντίσταση, κάναμε ασκήσεις αυτοέκφρασης. Δηλαδή τα παιδιά ασκήθηκαν στο να δώσουν με μια δική τους φράση και με δική του κίνηση το πώς βιώνουν τα ίδια υπό τις σημερινές συνθήκες τα στοιχεία αυτά. Έτσι δημιουργήθηκε ένα δρώμενο αυθεντικό και σημερινό, που μπήκε ακριβώς πριν από τον Καιόμενο. Όσον αφορά τα κοστούμια συναποφασίσαμε με τα παιδιά για τον τύπο των ρούχων που χρειάζεται ο καθένας και απευθυνθήκανε στο ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ, το οποίο μας στήριξε σε όλες μου τις εργασίες. 
    

ΕΙΣΑΓΩΓΗ  - ΠΑΡΑΣΤΑΣΗ

Νοέμβρης 1973-2006



 Τριανταρία χρόνια μετά την εξέγερση ενάντια στη δικτατορία του Παπαδόπουλου, καλούμαστε σήμερα να τιμήσουμε τον αγώνα και τη θυσία της νεολαίας για τη δημοκρατία.
Το σύνθημα «ψωμί- παιδεία- ελευθερία» κρατά σταθερά την ίδια δυναμική. Κάθε χρόνο μας θυμίζει το χρέος μας απέναντι στα παιδιά μας και το μέλλον τους.
Η σημερινή επέτειος βαπτίζεται μέσα σε μια άλλη νεανική εξέγερση…
«Άλλο δεν αντέχει» ο Δημήτρης απ’τα βασανιστήρια στα κρατητήρια της ΕΣΑ και «Δεν αντέχω άλλο» είναι κραυγή της σημερινής μαθητιώσας νεολαίας που βγήκε έξω από το σχολείο και την πλαστή πραγματικότητα της τηλεόρασης  για να ξυπνήσει τη ναρκωμένη μας συνείδηση… Το σύστημα στραγγάλισε την εφηβεία τους…
Είκοσι παιδιά όμως αντιστέκονται στην ισοπεδωτική του ισχύ. Καταθέσαν την ψυχή τους, Αγάπησαν αυτό που έκαναν, το χάρηκαν και δίνουν ένα μάθημα συνέπειας και συνεργασίας.
Έτσι βγήκε το σημερινό αποτέλεσμα. Αξίζουν την προσοχή μας και την κατανόηση για όποιες αδυναμίες, διότι παλέψαμε και με πρόσθετες δυσκολίες και εμπόδια που προέκυψαν από όλη την αναστάτωση της σχολικής ζωής.
Γκουτζιαμάνη  Ιωάννα
Φιλόλογος


Ενότητα 1η 
Εισαγωγή

«Το λυπημένο μου πρόσωπο»

Χάινριχ Μπελ

                                                            Σκηνή  1
Ο Γερμανός συγγραφέας Χάινριχ Μπελ γεννήθηκε του 1917 στην Κολωνία και σπούδασε σε μεγάλη ηλικία, μετά τον πόλεμο,


Σταματώντας στην άκρη  του λιμανιού για  ν’αγναντέψω   τους γλάρους, το λυπημένο μου πρόσωπο τράβηξε την προσοχή του πολιτσμάνου, που γύριζε σ εκείνη την περιοχή. 


Ξαφνικά έπεσε πάνω μου το χέρι της εξουσίας και μια φωνή είπε : «Ακολούθα με !». Ολομιάς το χέρι δοκίμασε να με τραβήξει απότομα από την πλάτη και να με στριφογυρίσει βίαια. Εγώ στυλώθηκα, το τίναξα και είπα συγκρατημένα : «Σίγουρα δεν είστε καλά!». «Συνάδερφε», είπε πριν ακόμα καταφέρω να τον καλοκοιτάξω, «σε προειδοποιώ».». Γέλασα. «Άσε τα γέλια !». « Ακολούθα με!...». «μα γιατί;» ρώτησα…Μα ο πολιτσμάνος τινάζοντάς με απότομα με τράβηξε τόσο κοντά του που ήταν αδύνατο να ξεφύγω. «Μα γιατί;» ρώτησα πάλι. «Ο νόμος διατάζει να είσαι ευτυχισμένος»! Μ ’έσπρωχνε μπροστά σαν σκιάχτρο, που έπρεπε ν’ αφήσει τον τόπο των ονείρων του στην όχτη του χωραφιού, μια κι η κλοπή ήταν ολοφάνερη.
…μου έριξαν δέκα χρόνια φυλακή για το λυπημένο μου πρόσωπο, έτσι ακριβώς όπως πριν πέντε χρόνια μου είχαν ρίξει πέντε χρόνια φυλακή για το χαρούμενο πρόσωπό μου.
Αν αντέξω τα επόμενα δέκα χρόνια της ευτυχίας και του σαπουνιού, είμαι αληθινά αναγκασμένος να φροντίσω να μείνω ολότελα  χωρίς πρόσωπο.  


Τραγούδι
«Μη με ρωτάς» Μ Λοϊζος
Τα πολυβόλα σωπάσαν
οι πόλεις αδειάσαν και κλείσαν
ένα καμιόνι φορτώνει
και κόβει στα δυο τη σιγή

Τραγούδι
«Γυρίζω τις πλάτες μου στο μέλλον»
Κατσιμίχα

Γυρίζω τις πλάτες μου στο μέλλον
στο μέλλον που φτιάχνετε όπως θέλετε…



Ενότητα 2η      Εισαγωγή

                   « Τα γενέθλια»    Ζωρζ Σαρή

« Βαρύς ο κόσμος να τον ζήσεις –κι όμως για λίγη περηφάνια- το άξιζε».

Οδυσσέας Ελύτης


Η Άννα, 8 χρονών, ονειρεύεται πολύχρωμα μπαλόνια. Όμως τα μπαλόνια σπάνε μ ’έναν ξερό ήχο. Έχει ξημερώσει η 21η Απριλίου. Τα τανκς βγήκανε στους δρόμους της Αθήνας. Η ζωή της Άννας αναποδογυρίζεται. Δε θα γιορτάσει τα γενέθλιά της. Θα μεγαλώσει με ιδανικό το νονό της, τον καθηγητή, που της μαθαίνει με τις πράξεις του τι πάει να πει ελευθερία…



    Τραγούδι
« Το σφαγείο» Μ. Θεοδωράκης
Το μεσημέρι χτυπάνε το γραφείο
μετρώ τους χτύπους τον πόνο μετρώ

Σκηνή  2

                  « Γύρω γύρω  όλοι»


Η νύχτα μαύρισε τα σπίτια, τα δέντρα, τις πέτρες, τους μαντρότοιχους…Ο Δημήτρης χάθηκε μέσα στα σοκάκια της Πάνω Πόλης. Κάπου εδώ κοντά είναι το σπίτι του. Η μάνα τον περιμένει. Έχει τραβήξει την κουρτίνα και κοιτάει τον έρημο δρόμο. Το χέρι αγγίζει υγρές επιφάνειες, το πόδι βουλιάζει σε λάσπη πηχτή της θάλασσας. Ένα δυο τρία, μπλούμ. Κλάπ κλάπ  κλάπ. καστανιέτες της κυρίας Σοφίας κροταλίζουν….
                     
 
Κάποτε ήτανε καλντερίμι. Λείο, γυαλιστερό καλντερίμι. Σαν τα βότσαλα – ψωμάκια που πηδάνε πάνω στο κρύσταλλο της θάλασσας. Ένα δυο τρία, μπλούμ. Κλάπ  κλάπ  κλάπ. Οι καστανιέτες της κυρίας Σοφίας κροταλίζουν. Μα πως βρέθηκε μέσα στο
υπόγειο; πάλι τον τιμώρησε; Κλάπ κλάπ  κλάπ. Το κροτάλισμα στριφογυρνά πάνω από το κεφάλι του. Ένα πουλί χτυπά τα μαύρα φτερά του. Πρέπει να περπατήσει, ν’ανεβεί τις σκάλες, να βγει, να βγει έξω στον κήπο με τις πικροδάφνες. Τα παιδιά πιασμένα από το χέρι τραγουδάνε : Γύρω γύρω όλοι ,στη μέση ο Μανώλης … …..
─ Λέγε ποιος είναι ο Μανώλης;
  Κλάπ κλάπ  κλάπ.
 Μέσα στη νύχτα η σκιά της μάνας του σκύβει πάνω του. Η φωνή της ψιθυρίζει λέξεις απαλές : « Και δεσπότης, γιε μου δεσπότης…» «Μάνα», φωνάζει ο Δημήτρης. ΜΑΝΑ. Το ουρλιαχτό ξεσκίζει τα σκοτάδια και γίνεται  φως. Μια γκρίζα στολή στέκεται εκεί, στο άνοιγμα της πόρτας.
─ Τ’αποφάσισες λοιπόν κάθαρμα. Ποιος είναι ο Μανώλης;
« Όχι μάνα, δε θέλω να γίνω δεσπότης, δε θέλω…
« Ο πατέρας σου γιε μου είναι καπνεργάτης …κομουνιστής…
« Εγώ θα γίνω καθηγητής
« Κρίμα γιε μου .
«Γιατί μάνα;
Δεν ορίζει πια το κορμί του που χοροπηδάει. Δεν ορίζει το βογκητό που όλο αγριεύει δίχως πια να ρωτά. Δεν ορίζει τα μάτια του που τυφλώθηκαν…
Γλιστράει μέσε στο πηγάδι που είναι βαθύ, σκοτεινό. Οι σκέψεις του ξεχαρβαλωμένες, μπρος πίσω, πίσω μπρος, δείχτες ρολογιού  που δε νοιάζονται για το χρόνο, ξαναφέρνουν κοντά του παλιές εικόνες, λόγια ξεχασμένα… ……

 
Τραγούδι
«Ποιος τη ζωή μου» Μ. Ελευθερίου

Ποιος τη ζωή μου ποιος την κυνηγά
να την ξεμοναχιάσει μες’ στη νύχτα
Ουρλιάζουν και σφυρίζουν φορτηγά
σαν ψάρι μ’ έχουν πιάσει μες τα δίχτυα
…………..

Ήταν βράδυ. Ο πατέρας μιλούσε στη μάνα του.
Θολή η ανάμνηση.
«Άντεξαν και το πηγάδι ήταν βαθύ…»
Είχε σηκώσει το κεφάλι απορημένος.
« Μια υπογραφή γιε μου, μια δήλωση και  θα τους έβγαζαν από το πηγάδι, θα τους χάριζαν τη ζωή. Κι όμως άντεξαν».
«Δηλαδή έχασαν τη ζωή»
«Όχι παιδί μου την κέρδισαν».
Δύσκολες έννοιες για το δωδεκάχρονο

«Υπάρχουν δυο ζωές γιέ μου. Τη μια στη χαρίζουν, την άλλη την κερδίζεις.

Τραγούδι

« Παραπονεμένα  λόγια»  Μαρκόπουλος

Στις ανάγκης τα θρανία
και στις φτώχιας το σχολειό
μάθαμε την κοινωνία
και τον κόσμο το πόνο τον παλιό ……….


Εισαγωγή
 « Ο καιόμενος»  Τάκης Σινόπουλος

                                                               Σκηνή 3


«Ο καιόμενος» Ποίημα του Τάκη Σινόπουλου. Ανήκει στη συλλογή ΜΕΤΑΙΧΜΙΟ Β’ (1957). Ο ποιητής γράφει: «Το φαινόμενο της αυτοπυρπόλησης αποτέλεσε στην εποχή μας έσχατη μορφή προσωπικής διαμαρτυρίας των διαφόρων απελπισμένων ιδεολόγων……

Τραγούδι

«Ελλάδα –Λένκω» Μαρκόπουλος


Στην κυρά μάνα μας μη δίνετε βοήθεια
ούτε μαγκούρα στο προσκέφαλο σιμά
γιατί θα δέρνει κάθε μέρα τα παιδιά της
κι όταν μιλάω θα με λέει αληταρά 


Σκηνή

 « Ο καιόμενος»


Κοιτάχτε! μπήκε στη φωτιά ! είπε ένας από το πλήθος.
Γυρίσαμε τα μάτια γρήγορα. Ήταν
Στ ’αλήθεια αυτός που απόστρεψε το πρόσωπο, όταν του
μιλήσαμε. Και τώρα καίγεται. Μα δε φωνάζει βοήθεια.
Διστάζω. Λέω να πάω εκεί. Να τον αγγίξω με το χέρι μου.
Είμαι από τη φύση μου φτιαγμένος να παραξενεύομαι.
Ποιος είναι τούτος που αναλίσκεται περήφανος ;
Το σώμα του το ανθρώπινο δεν τον πονά;
Η χώρα εδώ είναι σκοτεινή. Και δύσκολη. Φοβάμαι.
Ξένη φωτιά μην την ανακατεύεις, μου είπαν.
Όμως εκείνος καιγόταν μοναχός. Καταμόναχος.
Κι όσο αφανίζονταν τόσο άστραφτε το πρόσωπο.
Γινόταν ήλιος
Στην εποχή μας  όπως και σε περασμένες εποχές
άλλοι είναι μέσα στη φωτιά κι άλλοι χειροκροτούνε.
Ο ποιητής μοιράζεται στα δυο.

Τραγούδι

« Ο αρχηγός» Μ. Λοϊζος

Φτιάχναμε καπέλα από χαρτί
κι είχαμε και ξύλινα τουφέκια
κι ήτανε ο πόλεμος γιορτή
στα παλιά μας στέκια

   Ενότητα4η                                                                                   

                                               Σκηνή  4

«Πορείες»

 Η θυσία πάντα ζητά δικαίωση. Το αίμα που χύθηκε χάραξε το δρόμο της διαμαρτυρίας , που περπάτησαν τα πλήθη, για να διατρανώσουν την αντίστασή τους σε κάθε μορφής καταπίεση και να διεκδικήσουν τα δικαιώματά τους



 Τραγούδι

« Όταν σφίγγουν το χέρι»  Μίκης Θεοδωράκης


 
Το μεσημέρι χτυπάνε το γραφείο
μετρώ τους χτύπους τον πόνο μετρώ
Είμαι θρεφτάρι μ’ έχουν κλείσει  στο σφαγείο
σήμερα εσύ αύριο εγώ..
……
 

Τέλος 

Τετάρτη 19 Ιουνίου 2013

Παραστάσεις-Συντελεστές

·       Οι συντελεστές

1992)  Πολυτεχνείο.   2ο ΤΕΛ (Κοβεντάρειο)
  1993)  Πολυτεχνείο.   2ο ΤΕΛ (Κοβεντάρειο)
  1994)  Αφιέρωμα στον ποιητή Νίκο Καββαδία  2ο ΤΕΛ
  1995)  «Η γυναίκα δίπλα στον άντρα»  2ο ΤΕΛ (cine Φίλιππος)
   1996) «  Ελλάδα χώρα του φωτός και του πνεύματος»(
σύνθεση- 2ο ΤΕΛ cine Φίλιππος)
Χριστοδούλου Σάββας : μουσική
Τσικαντέρη  Ραλλού
  1996)  Πολυτεχνείο  «Από την τυραννία στη δημοκρατία» ΕΛΜΕ (cine Φίλιππος)
Μαυρίδου  Ελένη


  1997) «Ευτυχισμένος που έκανε το ταξίδι του Οδυσσέα» Μ. Κορομηλά – Πολυκλαδικό ( Κοβεντάρειο- αίθουσα τέχνης )
Καλαμάρα  Σοφία :χορογραφία
Ζυμάρα Στέλλα  :σκηνικό
  1998) «Μια μέρα στο γυμνάσιο» Έλλη Αλεξίου 1ο Λύκειο ( αίθουσα τέχνης)
Σκηνικά-κοστούμια: η ομάδα
  1999) Αφιέρωμα στο Άξιον εστί (Οδ. Ελύτη)  1ο Λύκειο
  2002) Αφιέρωμα στο Δημοτικό τραγούδι –σύνθεση: ανάγνωση, τραγούδια της αγάπης, χορός και θέατρο, η παραλογή  Ηλιογέννητη, 1ο ΓΕΛ (Αίθουσα τέχνης)
Μιχαηλίδου  Ματίνα :τραγούδι
Πολίτης Ηλίας : χορός
Κοστούμια: η ομάδα
  2003) Πολυτεχνείο - σύνθεση-συνέντευξη 1ο ΓΕΛ (αίθουσα τέχνης)
Χριστοδούλου Σάββας : κείμενο

  2004) Με κόντρα τον καιρό - σύνθεση :α) Από πού πάνε για την Άνοιξη;(Αρλέτα),β) Τα παράθυρα (Καβάφης), γ) Η σονάτα του σεληνόφωτος (Γ. Ρίτσος), δ) Οι τελευταίοι ( Τ. Λειβαδίτης)  1ο ΓΕΛ (αίθουσα τέχνης)
Τζιροζίδου  Μαρία : σκηνικό
Μουσική-κοστούμια: η ομάδα
  2005) Γ. Λασσάνης  -Στα χνάρια της τοπικής ιστορίας, σύνθεση: α) Γ.Λασσάνης ( Λ. Νάνος) β) Ποιήματα και γ) Η Ελλάς και ο ξένος ( θέατρο) του Γ.Λασσάνη, 1ο ΓΕΛ ( αίθουσα τέχνης)
Παρίση  Άννα :εικαστικά
Μουσική- κοστούμια: η ομάδα
  2006) Πολυτεχνείο-«Η νεολαία αντιστέκεται» σύνθεση :α)Τα γενέθλια (Ζ. Σαρρή), β) Ο καιόμενος (ποίημα Σινόπουλος),γ)Το λυπημένο μου πρόσωπο (Χ. Μπελ) 1ο ΓΕΛ (αίθουσα τέχνης)
Παρίση Άννα : σκηνικά
Μουσική- κοστούμια: η ομάδα
  2008) «Ελεύθεροι πολιορκημένοι» Δ. Σολωμός 1ο ΓΕΛ (αίθουσα τέχνης)
Ρούσσα Σοφία: μουσική
Ευαγγελόπουλος Παναγιώτης: σκηνικό
Κοστούμια: η ομάδα
  2009) «Δρόμοι προς το αρχαίο δράμα» σύνθεση : α)Ιφιγένεια η εν Ταύροις β)Η επιστροφή της Ιφιγένειας γ)Όταν έρχεται ο ξένος 1ο ΓΕΛ (αίθουσα τέχνης)
Καραφούσια Βιργινία :μουσική
Γκατζιούρας Θανάσης εικαστικά
Κοστούμια: η ομάδα
  2010) «Αντιγόνη» Σοφοκλής.1ο ΓΕΛ (αίθουσα τέχνης)
Καραφούσια Βιργινία :μουσική
Καρακάσογλου Γιώργος :σκηνικό
  2010)  « Οι μονόλογοι από τη Γάζα 1ο ΓΕΛ (cine Φίλιππος)    
Μουσική-κοστούμια: η ομάδα
2011) «Ο Πλούτος» Αριστοφάνης 1ο ΓΕΛ (αίθουσα τέχνης)
Τανή Δώρα : μουσική
Ευφραιμίδου Ευδοκία :σκηνικό
Κοστούμια: η ομάδα
2011) Πολυτεχνείο «Μας κυκλώνουν, θα παραδοθούμε;»
Σκηνικό, κοστούμια μουσική: η ομάδα.
  2012) «Οδυσσέα γύρισε σπίτι» Ιάκωβος Καμπανέλλης. 1ο ΓΕΛ ( αίθουσα τέχνης)